17-08-17, mount tampalais plekje EN07 steep ravine

http://www.reserveamerica.com/camping/mount-tamalpais-sp/r/campgroundDetails.do?contractCode=CA&parkId=120063#sr_a

Na een rustig nachtje en een ontbijtje met eieren en spek reden we richting San Francisco. We wilden bij Larkspur de ferry pakken naar SF. Een parkeerplek voor de auto hadden we zo gevonden, en de parkeerkosten waren 2 dollar. Om die 2 dollar kwijt te kunnen moesten we dit via internet regelen. Handig als je geen internet hebt. We vroegen een ouder echtpaar of zij wisten hoe we het moesten regelen, maar ook zij snapten er niet veel van. We gingen toen maar kaartjes voor de ferry kopen en vroegen daar wat we moesten doen. Het antwoord: op de ferry is een barman, geef hem maar 2 dollar dan komt het wel goed. Okeeeeee. Omdat dat we geen andere keuze hadden deden we dat maar. Op de ferry was het idd zo geregeld, we kregen zelfs een bonnetje. De ferry ging 100 km per uur en we wilden uiteraard buiten zitten. Als we even om het hoekje wilden kijken, moesten we aardig ons best doen om niet om te vallen of weg te waaien. We zagen de Golden gate bridge en Alcatraz…..ach je moet het eens gezien hebben. Aan wal besloten we om naar China Town te gaan. We liepen er wat rond, kochten er 2 sushi pakketten (met veel moeite, want ik begreep helemaal niets van de manier van bestellen) en aten deze op in een parkje. Daarna kochten we fruit wat we opaten in een parkje in Italië. Lekker internationaal berig. Hierna liepen we naar de Fisherman’s Warf, waar we meteen tussen de toeristen zaten. Om half vier pakten we de ferry terug. Richard, Jessie, Juul en Lars gingen achteraan in de ferry zitten. Fenna en ik 1 rij erachter omdat we zagen dat de banken op de achterste rij erg nat waren. We hadden al vermoedens hoe dat gekomen was. Toen de ferry in open water was en vol gas gaf, zagen we 4 mensen drijfnat worden. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat Fenna en ik tranen gelachen hebben. De auto stond nog mooi op zijn plekje en we gingen op zoek naar onze camping. Omdat ik deze vergeten was te pinpointen moesten we over de berg en niet langs de A1. Achteraf bleek dat de A1 ook afgesloten was en dat we er zo ook niet hadden kunnen komen. Bij een postkantoortje vroeg ik of ze de weg wisten en het antwoord was: de weg waar je niet in mag, moet je nemen, dan ben je er zo. Logisch toch! We vonden de weg en bovenaan was er een wit hek. We wisten hem met de code te openen en toen begon de enge afdaling naar beneden. En eng was hij, als we tegenliggers hadden gehad waren we echt in de problemen gekomen. Onze host gaf aan dat we het plekje hadden voor invaliden. Tijdens het boeken had ik dat niet in de gaten gehad. Nu bleek dat we daar niet mochten staan. Er waren maar 7 plekjes en een stuk of tien huisjes, maar alles was volgens de host bezet. (wij zagen geen enkele tent en het was toch al half zes) Hij zou de ranger bellen en vragen of we er toch mochten staan. Dat duurde en duurde en uiteindelijk kwam hij vertellen dat we eerst maar moesten gaan eten. De ranger had hij nog niet gevonden. We mochten wel 1 nachtje er staan maar dat was ook alles, morgen moesten we weg. Dus wij weer de berg op, gaan tanken en gaan eten en eens rondgevraagd hoeveel een motel voor 4 (en 2 illegalen) zou kosten. Voor 1 nacht slapen tussen de 150 en 200 dollar!, nou echt niet. We aten pizza in een take-away en ik verbaasde me over de hoge kosten van het eten. 100 dollar voor 4 pizza’s, echt niet normaal meer. We weten nu wel zeker dat we in SF zijn. Uiteindelijk besloten we weer terug te gaan naar de camping en in ieder geval vannacht daar te slapen. Het was immers al betaald en morgen zouden we wel weer zien. Op de terugweg werden we aangehouden door de politie. Of Richard wist waarom hij staande gehouden was?? Ja, dat wisten we wel. Hij had bij een stopbord niet helemaal stil gestaan (alhoewel het echt een twijfel gevalletje was). De agent was in een goede bui en hield het bij een officiële waarschuwing. Om 20.00 uur kwamen we bij de camping aan en de host vertelde dat de ranger nog geen contact opgenomen had. We moesten de tenten maar opzetten en morgen maar laten staan. Er was een kans dat de ranger toch nog kwam en ons een uitbrander zou geven. Ach als dat het ergste is. In een half uur stonden onze tentjes als enige op een verder lege camping…..