02-08-17, Cowpuncher Yurt

https://www.recreation.gov/camping/cowpuncher-guard-station-yurt/r/campgroundDetails.do?contractCode=NRSO&parkId=75416

Tegen een uur of 8 zaten we met z’n allen de resten van de pizza’s soldaat te maken. Even opbakken op het vuur en eten maar. Daarna gingen we aan de slag om de cabin weer op te ruimen. Fenna was haar brillenkoker kwijt en moest nog gaan zoeken en Lars had per ongeluk de sleutel van de douche in zijn toilettas zitten en er was een oranje handdoek van de cabin zoek. Toen we alles gevonden hadden kon ik gaan uitchecken en daarna reden we richting Capitol reeve. We namen de Burr trail road. In het begin is deze prima te doen, je rijd dan nl over een asfaltweg. Later gaat hij over in een zandweg. Dit was een hele, hele lange weg en hard rijden is geen optie. We genoten van de uitzichten, maar op een gegeven moment werden we een beetje melig en gingen spelletjes doen als: ik zie, ik zie wat jij niet ziet en woorden raden (bv onderdelen van het menselijk lichaam). We hadden er de grootste lol in en soms werd iemand betrapt op vals spelerij en was het nog meer gieren en brullen. Uiteindelijk kwamen we ongeschonden aan in Capitol Reeve. Bij het toegangsbord moest natuurlijk de foto met de kids gemaakt worden en het is duidelijk op de foto te zien dat Juul er geen zin in had. Moet ik nu echt iedere keer bij ieder bord van een National park op de foto?? Ja, Juul dat moet! Later ga je het leuk vinden. Toen we uiteindelijk het zandpad afgereden waren kwamen bij een work ahead (wegwerkzaamheden). Een meisje (verkeersregelaar) wat het zandpad in de gaten moest houden sprong op. Het was duidelijk dat ze ons niet verwacht had. Ze kwam bij ons staan en vertelde dat we even moesten wachten tot de stoet van de nadere kant gearriveerd was en daarna konden wij aanrijden. We kregen het advies aan de verkeerde kant van de weg te rijden, echter we kwamen toch wel wat problemen tegen zoals vrachtwagens met asfalt en drie walsen. Voor de veiligheid koos Rich toch maar de andere kant van de weg. Bij Fruita gingen we het visitercenter binnen om van het toilet gebruik te maken en een beetje rond te kijken. Daarna wilde ik graag de camping zien omdat ik van Mich en Elly ooit eens gehoord had dat er rond deze tijd op de camping abrikozen te plukken waren. Nou, mooi niet. Wel een leuke camping en er waren nog heel veel plekken vrij. Bij het parkje zochten we een picknickbank en Richard ging noodels en eieren met spek bakken, heerlijk!! Intussen begon het te betrekken en net toen we klaar waren met eten begonnen de eerste druppels te vallen. We waren net op tijd weer in de auto. Daarna was het tijd om eten in te kopen voor vanavond. We zitten nl ver van de bewoonde wereld. Het was nog zeker 2 uur rijden en daarvan een groot gedeelte door de bossen. Op een gegeven moment was er een boom die afgebroken was en ons de weg versperde. Nou, toen kwamen de mannen in actie! Eerst met bruut geweld de boom aan de kant proberen te krijgen, maar de boom gaf geen krimp. Juul ging en alvast takken er af trekken en Lars begon er op te springen, boom gaf nog steeds niet op. Uiteindelijk kwam Richard met een zaag en toen was het leed zo geleden. De spitse punten werden door Juul’s eigen gemaakt bijl (heeft hij thuis gemaakt van een oude steeksleutel) vakkundige afgehakt, want anders zou er iemand in het donker tegenaan kunnen rijden. ?. Cowpuncher yurt vinden is een makkie als je de coördinaten op de Tomtom hebt staan. Anders was het wellicht toch wel een dingetje geweest. Eerst kwamen we langs een verlate camping en daarna stonden we ineens voor een hek. Juul maakte het open en toen was het nog zo’n 100 meter rijden naar de yurt. Jeetje, wat is het hier mooi. Een beekje langs de yurt, een toilet op 150 meter afstand (das weer wat minder), een prachtige yurt met een campingdouche (zak met water vullen en opwarmen, zelf hebben we die twee bij ons). We pakten snel onze klerentas uit de auto en brachten die naar de yurt en gingen op verkenning. We hebben een megaplek tot onze beschikking (200 x 200 meter, ruwe schatting) en zitten hier helemaal alleen. Vanavond wil Juul onder de sterren slapen (met iemand erbij) en morgen Jessie en Lars. Natuurlijk moesten we het riviertje verkennen en liepen zo naar de camping even verder terug. Een camping die wij juist zo leuk vinden, 7 plekjes en verder niets erbij. In een blok kon je je camping fee doen, alles gaat hier in goed vertrouwen. We zagen op het toegangsbord dat we in beren gebied zitten, dat is alweer 5 jaar geleden. We zagen alle drollen die we vonden aan voor berendrollen en de sporen waren uiteraard ook van beren. Ik ben benieuwd of we ze tegen komen, gelukkig is “ons” perceel omheind, ha ha.