05-08-17, te-ah campingground utah

Wat een rotnacht! Het begon ermee dat er een hond constant aan het blaffen was en een zeer groot gezin herrie aan het maken was. Of dat nog niet genoeg was vonden de weergoden het nodig ons tot drie keer toe met onweersbuien te bestoken. Een gebroken nacht dus. De tentjes hadden het gelukkig wel gehouden, maar alles was klam, bah. We besloten om niet te gaan ontbijten bij de tentjes maar onderweg iets te gaan eten. Het werd uiteindelijk de Mac in Cedar city. We bestelden 6 ontbijtjes en kregen zoveel mee dat we er ook nog van konden lunchen. Na het ontbijt gingen we naar de Kannara Creek. Deze wandeling gaat grotendeels door het water. In Zion hadden we 5 jaar geleden ook al de Narrows gelopen en die vonden we fantastisch. Thuis hadden we de afweging gemaakt of we Kannara zouden lopen of Angels landing. Omdat ik de laatste niet durfde te lopen kozen we voor deze. We parkeerden de auto op de parkeerplaats, betaalden 10 dollar en gingen op pad. Het eerste deel gaat over een breed pad omhoog. We voelden de spieren weer van Coyote Culch. Na het brede pad liepen we langs de Kannara creek naar boven. Uiteindelijk kom je op een plek waar je door het water moet gaan lopen, een andere keuze is er niet. Er zijn talloze watervalletjes waar je op/doorheen moet klimmen. Het was koud, maar als je er eenmaal doorheen bent gaat het goed. Heerlijk zo’n wandeling, dit vinden we toch leuk!! Na drie kwartier lopen kom je aan bij een grotere waterval. Om naar boven te komen hebben ze een “trap” naast de waterval gemaakt. Je kunt je vasthouden aan een touw. Omdat het zaterdag is zijn er veel mensen, met name vele Amerikanen. Na een paar minuten wachten waren wij aan de beurt. Vooraf hadden we goed gekeken hoe anderen dit kunstje flikten en een foto gemaakt. We waren allemaal zo boven en gingen door naar het volgende obstakel. Dat was weer een watervalletje, maar dit keer moest je door de rotsen omhoog klimmen. Daarna was het weer een heel stuk lopen en kwamen we weer bij een soort van trap aan. Het is hier zo mooi!! De Kannara heeft de rode rosten zo mooi uitgeslepen en als het zonlicht er dan door heen komt….wauw!! Kinderen gleden hier door de waterval naar beneden en hadden de grootste lol. We aten ergens tegen een rotswand wat crackers en toen weer door. Op een gegeven moment zijn Rich en Juul door gelopen en de rest van ons ging terug. Na 4 uur en 8 km lopen waren we weer terug bij de auto. Binnen in de auto was het zo warm dat de koffie van de Mac van vanmorgen nog gewoon warm was. We vonden een plekje in een parkje om te picknicken en Lars en Juul gingen van de glijbaan. Ze realiseerden zich dat ze hier toch letterlijk een beetje te groot voor geworden waren. Inmiddels zagen we weer grote zwarte wolken komen en gingen we inkopen doen voor het avondeten. Taco’s is het wat vanavond de pot schaft. Richard had op de heenweg een sportwinkel gezien. Das toch wel wat anders dan bij ons. Heel veel pistolen, geweren, kruisbogen, outdoor spullen te veel om te noemen. Hier bleven we even rondhangen terwijl opgezette hertenkoppen ons aanstaarden. Intussen waren de donkere wolken tot uitbarsting gekomen en op de terugweg naar de tenten kwamen we nog in aanraking met een mudflood. (modderstroom met in dit geval afgebroken stenen). Bij de camping regende het nog steeds en Richard, Juul en Jessie gingen onder de klep van de auto aan de slag om te koken. Lars probeerde toch een kampvuur te maken en Fenna en ik gingen het net gekochte luchtbed opblazen. De avondmaaltijd nuttigde we in de auto. De weergoden lieten ons immers niet met rust. Toch heeft dat ook wel wat, in de auto eten…. Om 21.30 uur lagen we allemaal al op een oor. Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg en gaan we naar Death Valley. Lettelijk van het ene uiterste in het andere uiterste.