13-08-17, robbs hut https://www.recreation.gov/camping/robbs-hut/r/campgroundDetails.do?contractCode=NRSO&parkId=70694

Heerlijk geslapen in “ons” motelletje en op de stoep, onder de veranda heeft Richard het ontbijt klaar gemaakt. Jessie en Lars gingen hiervoor op pad om eieren met spek te kopen. Het was een bijzonder gezicht, op de stoep van het motel een brander met daaromheen 6 mensen die heerlijk zaten te smullen van de eieren met spek. De eigenaresse kwam nog even langs voor een praatje, maar zei er niets van. Volgens haar deden we aan glamping, ja ja. Na het ontbijt gingen we op weg naar Pollock pines. Daar moesten we naar het rangerstation om onze permit op te halen voor Robbs hut. We kregen de gebruikelijke informatie over beren mee en moesten beloven om na afloop van ons verblijf nog een briefje terug te komen brengen met de schoonmaaklijst. We zullen zien.Daar boven op die berg, daar boven op die berg, woont een Chinees…… Oké niet zo flauw doen en zo is het ook niet. Maar daar boven op die berg ligt wel Robbs hut, een hut met een lookout. De lookout is in gebruik om te kijken of er ergens vuur is in het bos. Vroeger waren deze bemand, maar tegenwoordig gaat dat elektronisch. De hut is te huur en daar gaan wij dus 2 nachten slapen. We reden over de Ice house road en zagen de afslag naar Robbs hut. Nou ja afslag….een zandweg het bos naar boven. Na 3 mijl gereden te hebben kwamen we twee wandelaars tegen. Ze gebaarden ons te stoppen, het waren vader en zoon. Hun auto was gisteren 5 mijl terug vast komen te zitten en ze hadden noodgedwongen moeten overnachten in de auto. Ze hadden nog maar een half flesje water en waren duidelijk moe. We gaven ze water en Fenna, Juul en ik sprongen uit de auto en zouden naar Robbs hut lopen (ja wel, daar ergens boven op die berg). Richard zou terug naar de bewoonde wereld gaan en ze daar afzetten. Intussen liepen we nog 3 mijl en kwamen bij de poort. Juul moest even uitzoeken hoe we binnen konden komen en floep daar ging het slot open. Na 100 meter lopen kwam de rest er ook al aan en vergaten de poort dicht te maken. De man en zoon hadden ze afgezet bij een agent die net bezig was met een ongeval, daar zouden ze verder geholpen worden. Het was nog 1 mijl rijden voordat we Robbs hut en de lookout zagen. Eigenlijk was deze weg voor onze mini-van geen doen. Veel te veel keien en hobbels, maar omdraaien was geen optie. In de beschrijving had ik al gelezen dat men in de winter de auto onderaan moet laten staan en 5 mijl naar boven moet lopen. In de hut is geen water en geen elektriciteit. Alles gaat op gas: kachel, oven en lampen. Gewoon een hut met niets erbij. Wel een prachtig uitzicht 360 graden rond en daar kwamen we voor. Het tentje van Lars en Jessie zetten we bij op de veranda van de lookout. Soms komen we namelijk niet uit met de aanwezige bedden en dan moeten de kids om beurten op de grond slapen. Vandaag waren zij dus aan de beurt. Omdat de poort niet dicht was kwamen er nieuwsgierigen naar de hut rijden. Eerst een gezin en later een man met zijn broer. Hij kwam uit Sacramento en zijn broer was spastisch. Al jaren probeerde hij te kijken naar de lookout, maar het hek was altijd dicht. Vandaag had hij geluk en kon hij naar boven rijden. Waren we al bij Loon lake geweest? Moesten we zeker doen. Wat de hut is te huur!!?? Dat wist hij niet, ging hij zeker een keer doen. Hij nam binnen een kijkje en ging even op de lookout, ik gaf hem de gegevens van de hut en nam afscheid. Toen we later naar beneden hobbelden naar Loon lake kwamen we ze nog tegen en waren van het uitzicht aan het genieten. Leuk!Het meertje was fantastisch. Er zat een host bij en eigenlijk moesten we 8 dollar betalen, maar omdat het al laat was mochten we zo door. We liepen de aanlegsteiger op en zagen dat het water zo helder blauw was dat we tot op de bodem konden kijken. Het leek wel drinkwater. Juul, Jessie en Richard trokken hun zwemkleren aan en doken erin. De rest was nog wat afwachtender. Lars die op de rand van de steiger zat werd pardoes door Richard en Juul in het water gegooid, met kleren en al. Het gevolg was natuurlijk dat Juul met handdoek en al weer door Lars in het water gegooid werd. Ik dook er later ook in. Het was heerlijk en we hadden het rijk alleen. Wat een contrast met Lake Tahoe gisteren waar het file rijden was. En waarom?? Het was hier zeker zo mooi. Na ons “bad” hobbelden we de berg weer op. Richard, Lars en ik maakten een groene salade klaar en Lars en Richard later nog een soepje. Deze was erg pittig omdat er een beetje veel jalopanjos (vast fout geschreven, maar hete groene pepers waar Lars en Richard intussen verslaafd aan zijn geworden) in zaten. We oefenden nog even alle plekken die we intussen gezien hebben, en ja idd Margret Renee het begint al aardig op te schieten ?. We zijn nog drie keer naar buiten gegaan om te kijken naar de zonsondergang en de lichtjes van een stad in de verte die we niet thuis kunnen brengen. Het begint best te waaien hier zo boven op die berg en Lars is intussen dekens aan het verzamelen want het zou best wel eens koud kunnen worden in het tentje. Nu staan er appeltjes met kaneel en suiker in de over en het hele hutje ruikt heerlijk. We genieten met volle teugen ?