Kings canyon, Calevares

11-08-17, Calaveres big trees campground plekje ng27 

http://www.reserveamerica.com/camping/calaveras-big-trees-sp/r/campgroundDetails.do?contractCode=CA&parkId=120014#sr_a

Om 9.30 uur waren we klaar voor vertrek. De buikjes waren weer vol en ons kampement opgemaakt. Ons reisdoel vandaag is Calaveras National Forrest waar we 2 nachten gaan kamperen. Het was een lange reisdag en we zagen veel smog, boomgaarden, fabrieken, dolle bedoelingen, armoedige huisjes maar ook rijkere huizen en veel fruitstalletjes. Van dat laatste hebben we geen gebruik gemaakt omdat we al fruit ingekocht hadden bij Valares. In een stadje onderweg hielden we een lange pauze om even bij de Mac een ijsje te eten en te kunnen internetten. Hierna liet de Tomtom ons even verkeerd rijden om bij Calavares te komen, maar gelukkig wist Richard op de kaarten te navigeren en kwamen er prima. De ranger gaf aan dat er hier regelmatig beren waren en dat ons eten echt in de berenboxen moesten doen. Vorige week waren er nog beren gespot bij de ingang van het park. We mogen niets buiten laten liggen. We gaan ons best doen. Verder was het een hele lange reisdag en is er over vandaag weinig te vertellen.

Kings canyon

10-08-17, Stony creek campground plekje 14

Nou, nou, nou het was me wel weer een nachtje. Ik zou vannacht lekker bij mama slapen. Want elke nacht bij Juul wordt toch wel een beetje saai soms een beetje afwisseling is wel leuk. Maar de keus om bij mama te slapen was niet de beste keus die ik had gemaakt. Rond een uur of 1 ’s nachts zei mama tegen mij Fenna volgens mij is het luchtbed lek. Maar mama en ik wouden het toch nog even proberen en mama blies het luchtbed op zodat we de nacht konden overleven zonder een pijnlijke rug. Nou nee rond een uur of half 6 was het weer feest. Het luchtbed was weer slap. Toen hebben we toch maar de stap genomen om uit onze slaapzakken te kruipen en in de auto te gaan liggen. Volgens mij was dat niet veel beter maar je had tenminste een zachte ondergrond.Naar dit drama en nog 2 uurtjes slapen in de auto werd ik wakker gemaakt voor een tosti. Nou als je mij kent, voor een tosti kom ik mijn autostoel graag uit. Toen het ontbijt er op zat gingen we besluiten welke wandeling we gingen doen. We besloten om eerst op zoek te gaan naar de 2e dikste boom (General Grand Tree). Vanuit de parkeerplaats die bij deze boom stond kon je ook een wandeling doen de Dead Giant Loop Trail van 3,3 km. Je loopt in een lolly vorm de wandeling. Het toppunt van deze wandeling is een heel mooi uitzicht op een meertje. Bij de terug weg had Jessie het over een ijsje eten en daar waren we allemaal wel voor in. Dus naar ons kleine wandelingetje vonden we dat we dat wel verdiend hadden. Mama wou heel graag nog een wandeling doen die we een paar jaar geleden ook al hadden gedaan. Hij was maar 1 mijl dus iedereen stemde voor. De wandeling viel wel tegen. Toen we hem een paar jaar geleden hadden gelopen waren er meer velden met bloemen dachten wij tenminste. Onderweg hadden we besloten om naar een soort van water slide te gaan. We reden even naar een tankstation met een gift shop. Mama wilde even kijken bij de public showers hoe die er aan toe waren en of ze gratis waren. Er zat een hele aardige meneer die ons vertelde dat de douches 4 dollar per persoon kosten. We vroegen ook even hoe we bij Stony Creek konden komen maar eigenlijk bedoelde we Dorst Creek (bij Stony Creek zaten we namelijk al) daar waren we een paar jaar terug geweest en wisten dat daar die slides bij waren. De meneer vertelde dat we hier gewoon naar beneden konden lopen er dan van zelf kwamen. Toen we daar waren gingen Juul, Jessie, Lars en ik op verkenning uit om te kijken of er leuker slides waren maar dat viel een klein beetje tegen. Toch nog even een duik genomen in een dieper stuk en toen terug gelopen naar papa en mama. Juul en papa wilden nog even een dam bouwen Juul vond het leuk om de stenen er zo hard mogelijk in te gooien zodat wij allemaal nat werden. Maar volgens Juul was dat gewoon het makkelijkste. Terug op de parkeer plaats hadden we besloten om maar pizza te gaan eten. Van de hele menu kaart snapte we niks en moesten er uitleg bij hebben. Toen we eindelijk door hadden hoe het werkte konden we bestellen. Nou de pizza’s waren heerlijk en we werden bediend door de zelfde meneer als van de public showers. Naar de pizza kon ik als enige op de wifi want bij de andere werkte de code niet. Ik was weer dol gelukkig omdat ik even met Fabrice had kunnen appen maar omdat de andere geen wifi hadden was dat pretje snel voor bij. Terug naar de camping kwamen we er dus achter dat we bij het riviertje achter onze camping hadden gezeten omdat we dat verkeerd hadden gevraagd. Dolle pret dus door onze stommiteit. Op de camping maken we nog even een vuurtje met wat marshmallows en dan weer hup het bed in. Dikke knuffel en kus aan het thuisfront van Fenna.

Sequoia, Kings canyon

09-08-17, Stoney creek campground plekje 14

http://www.reserveamerica.com/camping/stony-creek-sequoia/r/campgroundDetails.do?contractCode=NRSO&parkId=71554

Ons doel voor vandaag was Sequoia National park. Fenna en Juul maakten op het houtvuur in de koekenpan tosti’s. Had ze geleerd bij Fabrice ?. Het was dus weer een heerlijk ontbijtje en we konden er weer even tegenaan. De weg door het Sequoia National forrest (dus niet NP) was erg bochtig. Gisteren waren Jessie en Lars een beetje misselijk van al dat gedraai, maar gelukkig ging het vandaag beter. We kwamen na 50 km aan in Porterville waar we even konden internetten (moeizaam) en eten in konden slaan in een Mexicaanse supermarkt. We hebben er onze ogen uit gekeken. Het was erg gezellig met die Mexicaanse muziek, leuk aangekleed, een keuze uit groenten en fruit waar je U tegen zegt en veel goedkoper. Helemaal happy dus. Uiteindelijk kwamen rond 15.30 uur aan op de camping (Stony creek). Bij binnenkomst in het NP zagen we al dat alle campings helemaal vol waren. Wij blij dat we geboekt hadden. De host was ergens op de camping aan het werk en we zetten de tentjes maar alvast op. Bij ons plekje stond keurig: reserved Massen, helemaal goed dus. We aten een paar mango’s en wat brood, trokken de wandelschoenen aan en gingen op pad. We wilden de General Sherman zien en daarna de Congres trial lopen. Deze hadden we vijf jaar geleden ook al gelopen, maar vonden hem zo mooi dat we hem weer wilden zien. Fenna wilde een foto maken van de Sherman, maar het was er zo druk, dat ze maar niet aan de beurt kwam. We hebben toen maar een foto vanuit een andere positie gemaakt, maar het was toch niet helemaal goed volgens Fen. Vorige keer zagen we een hertje was haar jong aan het voeden was, dit keer zagen we weer moeder en kind, zo schattig. We genoten weer van de big trees en sprongen weer in de pendelbus om ons terug te brengen naar Wolverton. Daar hadden we nl de auto geparkeerd staan. Nu is iedereen bezig om het avondmaal voor te berijden. Van al dat autorijden en wandelen krijg je namelijk honger.

Sequoia

08-08-17, redwood meadows camping ground

We hoefden vandaag niet zo heel erg vroeg op. Tegen half 10 was iedereen op en Fenna bakte heerlijke eieren met kaas voor ons op het kampvuur. We vinden het erg leuk om zo een beetje te improviseren. Het theewater koken we in de koekenpan waar we de vorige dag het avondeten in klaarmaakten. Het gevolg daarvan is dat we thee drinken met een rooksmaak die erg veel aan Lapsangh thee doet denken. Weet je nog Renée?? Daarna wassen we nog af in dezelfde pan en we denken dan dat we heel erg hygiënisch bezig zijn. Gelukkig is er nog niemand ziek geworden.

Vandaag willen we een korte hike gaan doen die start bij onze camping. Hij heet de trail of de 100 giants. Hiermee bedoelen ze dat er 100 sequoia’s te zien zouden zijn. Uiteraard moesten de kids gaan tellen, maar op een gegeven moment zijn ze er maar mee gestopt. Deze trail zou maar 1,5 mijl zijn en daar zouden we zo mee klaar moeten zijn, ware het niet dat de sequoia’s uitnodigden om op te klimmen, in te kruipen en eens goed te bestuderen. We blijven onder de indruk van deze woudreuzen, alhoewel deze nog niet echt heel erg groot zijn. Toen we terug waren stond de kraan voor onze overburen al opgesteld. Uiteraard moesten de mannen kijken hoe de cabin netjes op de pick-up truck gezet werd. Alleen het duurde heel erg lang, zeker 2 uur. Onze mannen stonden met grote ogen te kijken en regelmatig hoorde ik: ik zou dat zo niet doen! heeft die man dat wel vaker gedaan? Ja, zo gaat die hele cabin eraan! Ik geloof dat daar een spraakwoord over is ?. Toen de klus geklaard was namen we afscheid van het oudere echtpaar en wisselde nog emailadressen uit.

We wilden de Kern river fall zien en reden richting Kernville. Onderweg zoefde de waterval voorbij voordat we het in de gaten hadden. Dan maar door naar Kernville om eten in te staan. We stopten nog even om naar de Kernriver te kijken en toen we weer weg reden bleek dat we een spijker in de achterband hadden. De druk werd langzaam maar zeker minder. We haalden Kernville en helaas was er geen bandenservice. We werden verwezen naar Lake Isabella en daar was er in minder dan 5 minuten een prop in de bad geschoten en konden we verder. Daar maar eten ingeslagen, toen nog even naar de Alder waterslide waar we er allemaal even in doken. Lars zag een kleine slang en heeft hem op de foto gezet, ik durfde (na de valpartij van gisteren) niet naar boven te klimmen om de slang te bekijken. De meiden wasten in het heldere water hun haren en de jongens gebruikte de shampoo om onder hun billen te doen, want dan gleden ze nog harder naar beneden. Na een uurtje gingen we weer en nu zijn we lekker eten aan het klaar maken. Jammie….honger.

Ridgecrest, Sequoia

07-08-17, redwood meadows camping ground plekje 4

https://www.recreation.gov/camping/map_of_Redwood_Meadow/r/campgroundMap.do?page=map&search=site&contractCode=NRSO&parkId=71608

Heerlijk geslapen en vroeg weer op en eerst een lekker ontbijtje bij het motel. We mochten zelf wafels klaarmaken en dat gaat er altijd wel in. Daarna reden we de Sherman pas om naar Sequoia forest te komen. Onderweg reden we fout (maar dat wisten we toen nog niet) en zagen een dame langs de kant van de weg zitten op een krukje. Ze vroeg om hulp omdat haar accu van haar busje leeg was. De mannen hadden het zo gefikst en ze kon weer verder. Ze kampeerde hier helemaal alleen, wel stoer! Aangekomen op de camping zagen we tegenover ons plekje een oud echtpaar. Hun cabin die achter op hun truck stond was weggezakt en bovenop de motorkap van de truck terecht gekomen. De picknicktafel stond er onder en met een touw hadden ze geprobeerd de boel te stabiliseren. Het ongeval was gisterenavond gebeurd. De grond was letterlijk onder de cabin weggezakt. Hun dochter was hulp halen en later hoorden we dat er morgen een kraan zou komen om de cabin weer op de truck te zetten. We boden hen onze hulp aan maar ze wisten niet wat we voor ze konden doen. We maakten een praatje en gingen de tenten opzetten. We hebben een supermooi plekje aan een klein stroompje tussen de sequoia’s in. Achter het stroompje is een meadow met mooie bloemetjes, net een sprookje. Jessie en Lars hebben hun tent aan de andere kant van het stroompje gezet. Richard maakte met hulp van de kids een soepje en ik nodigde onze overburen uit. Bleek dat ze amper iets gegeten hadden en erg blij waren met ons aanbod. Konden we eindelijk iets terug doen voor de Amerikanen.

Na het eten kleden we ons om en gingen op zoek naar de Alder waterslide. Dit is een natuurlijke waterglijbaan. We hadden hem zo gevonden en wij erop af. Gewapend met zonnebrand, handdoeken en plastic zakjes om onder onze billen te doen om beter te kunnen glijden, zouden we het klusje wel eens klaren. De slide is super glad, een gletsjer is er niets bij. We waren helemaal alleen en we kwamen heelhuids aan. Toch hadden we iets te vroeg gejuicht want Lars gleed uit en belande pardoes onderaan de slide in het water. Geen pijn gedaan gelukkig, maar wat hebben we gelachen. Oké, we waren nu gewaarschuwd. We bleven er zeker 3 uur en hadden erg veel plezier. Op de terugweg gleed ik onderuit en bezeerde mijn stuitje, au. Morgen komen we hier weer terug als we tijd over hebben. Daarna wilde ik op zoek naar natuurlijke jacuzzi’s, die had ik op Google earth gezien. Helaas konden we die niet vinden, dan maar op zoek naar een plek om eten voor straks in te slaan. We kwamen terecht in Johnsondale en we vonden het maar een rare plek. Dit kwam waarschijnlijk ook omdat we een dorp verwacht hadden, maar uitkwamen in een zestiger jaren (timeshare) resort. Er stonden een aantal houten huisjes aan een meertje en het was zo goed als verlaten, wat het geheel een spookachtig uiterlijk gaf. Er was een winkel en we kochten er voor een megabedrag eten voor vanavond. Voornamelijk wat blikvoer, een ijsbergsla, 2 uien, 1 rotte tomaat, een stukje kaas, eieren en 6 ijsjes en we waren 48 dollar lichter. Aangezien een mens toch moet eten gaan we niet zeuren en genieten er zo dadelijk des te meer van………

Cedar city, Ridgecrest

06-08-17. Econo Lodge Ridgecrest https://nl.hotels.com

Na een rustig nachtje waren we om 7.30 uur alweer op weg naar onze volgende stop. Death Valley hadden we 5 jaar geleden niet gedaan en wilden we graag doen, maar hebben we toen geskipt omdat we eventjes moe waren van het reizen. Het zou vandaag een hele lange reisdag worden. Lars en Jessie wilden graag een ghost town bezoeken en in het noorden hadden we er eentje gevonden Rhyolite. Rhyolite vonden we persoonlijk een beetje tegenvallen, we waren 5 jaar geleden naar Body geweest en dat was vele malen mooier. We bekeken er de saloon, doken in de auto (wat is het hier heet) en reden Death valley binnen. Vanuit Beauty is er geen tolhokje en dat was jammer omdat we nu ook geen kaartje kregen van het park. We reden omlaag het park in richting Stovepipe Wells en sprongen even uit de auto om de hitte te voelen (46 graden). Juul kreeg het er benauwd van en we gingen terug naar de auto. Daarna gingen we richting uitgang park om op zoek te gaan naar het hotel in Ridgecrest. We moesten even wachten omdat er een bus totaal was uitgebrand, daarna mochten we door. Intussen was het gaan betrekken en zagen we lichtflitsen in de verte. Onweer in death valley, we lijken er patent op te hebben. Het bleef bij een regenbui. We reden door Trona en vonden dit eigenlijk meer op een gost town lijken. In het motel aangekomen sprongen we eerst in het zwembad en daarna had Lars een verassing voor ons. Hij wilde ons mee uit eten nemen omdat hij met ons mee mocht. De keuze viel op Denny’s omdat we daar al eens eerder heerlijk gegeten hadden. Super bedankt Lars, het was heel erg gezellig en lekker en we vinden het erg fijn dat je bij ons bent!!

Cedar city

05-08-17, te-ah campingground utah

Wat een rotnacht! Het begon ermee dat er een hond constant aan het blaffen was en een zeer groot gezin herrie aan het maken was. Of dat nog niet genoeg was vonden de weergoden het nodig ons tot drie keer toe met onweersbuien te bestoken. Een gebroken nacht dus. De tentjes hadden het gelukkig wel gehouden, maar alles was klam, bah. We besloten om niet te gaan ontbijten bij de tentjes maar onderweg iets te gaan eten. Het werd uiteindelijk de Mac in Cedar city. We bestelden 6 ontbijtjes en kregen zoveel mee dat we er ook nog van konden lunchen. Na het ontbijt gingen we naar de Kannara Creek. Deze wandeling gaat grotendeels door het water. In Zion hadden we 5 jaar geleden ook al de Narrows gelopen en die vonden we fantastisch. Thuis hadden we de afweging gemaakt of we Kannara zouden lopen of Angels landing. Omdat ik de laatste niet durfde te lopen kozen we voor deze. We parkeerden de auto op de parkeerplaats, betaalden 10 dollar en gingen op pad. Het eerste deel gaat over een breed pad omhoog. We voelden de spieren weer van Coyote Culch. Na het brede pad liepen we langs de Kannara creek naar boven. Uiteindelijk kom je op een plek waar je door het water moet gaan lopen, een andere keuze is er niet. Er zijn talloze watervalletjes waar je op/doorheen moet klimmen. Het was koud, maar als je er eenmaal doorheen bent gaat het goed. Heerlijk zo’n wandeling, dit vinden we toch leuk!! Na drie kwartier lopen kom je aan bij een grotere waterval. Om naar boven te komen hebben ze een “trap” naast de waterval gemaakt. Je kunt je vasthouden aan een touw. Omdat het zaterdag is zijn er veel mensen, met name vele Amerikanen. Na een paar minuten wachten waren wij aan de beurt. Vooraf hadden we goed gekeken hoe anderen dit kunstje flikten en een foto gemaakt. We waren allemaal zo boven en gingen door naar het volgende obstakel. Dat was weer een watervalletje, maar dit keer moest je door de rotsen omhoog klimmen. Daarna was het weer een heel stuk lopen en kwamen we weer bij een soort van trap aan. Het is hier zo mooi!! De Kannara heeft de rode rosten zo mooi uitgeslepen en als het zonlicht er dan door heen komt….wauw!! Kinderen gleden hier door de waterval naar beneden en hadden de grootste lol. We aten ergens tegen een rotswand wat crackers en toen weer door. Op een gegeven moment zijn Rich en Juul door gelopen en de rest van ons ging terug. Na 4 uur en 8 km lopen waren we weer terug bij de auto. Binnen in de auto was het zo warm dat de koffie van de Mac van vanmorgen nog gewoon warm was. We vonden een plekje in een parkje om te picknicken en Lars en Juul gingen van de glijbaan. Ze realiseerden zich dat ze hier toch letterlijk een beetje te groot voor geworden waren. Inmiddels zagen we weer grote zwarte wolken komen en gingen we inkopen doen voor het avondeten. Taco’s is het wat vanavond de pot schaft. Richard had op de heenweg een sportwinkel gezien. Das toch wel wat anders dan bij ons. Heel veel pistolen, geweren, kruisbogen, outdoor spullen te veel om te noemen. Hier bleven we even rondhangen terwijl opgezette hertenkoppen ons aanstaarden. Intussen waren de donkere wolken tot uitbarsting gekomen en op de terugweg naar de tenten kwamen we nog in aanraking met een mudflood. (modderstroom met in dit geval afgebroken stenen). Bij de camping regende het nog steeds en Richard, Juul en Jessie gingen onder de klep van de auto aan de slag om te koken. Lars probeerde toch een kampvuur te maken en Fenna en ik gingen het net gekochte luchtbed opblazen. De avondmaaltijd nuttigde we in de auto. De weergoden lieten ons immers niet met rust. Toch heeft dat ook wel wat, in de auto eten…. Om 21.30 uur lagen we allemaal al op een oor. Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg en gaan we naar Death Valley. Lettelijk van het ene uiterste in het andere uiterste.

Dixie National Forest, Cedar city

04-08-17, te-ah campingground utah plekje 31

https://www.recreation.gov/camping/map_of_Te_Ah/r/campgroundMap.do?page=map&search=site&contractCode=NRSO&parkId=70342

Tot 8.30 uur hebben we geslapen, zo moe waren we. Na het ontbijt ruimen vijf man sterk de yurt op terwijl ik mijn reisverslag typte. Meestal doe ik dat s ’avonds maar gisteren was het er niet meer van gekomen. Tijdens de rit naar Te-ah (onze volgende camping) las Fenna het reisverslag voor en praten we nog over ons avontuur van gisteren. We hadden er nog de grootste lol om en ik was regelmatig het mikpunt van spot. Ergens onderweg sloegen we eten in voor vanavond. We weten dat we daar fikkie kunnen stoken en op de kooltjes kunnen we dan weer bbq-en. We kochten er wat salade bij en we kunnen vanavond weer heerlijk smikkelen. De camping was zo gevonden en de tentjes weer zo opgezet. Een deel van de slaapspullen was nat omdat we een flinke regenbui onderweg te verduren hadden. We hebben namelijk een dakzak (letterlijk een zak voor op het dak, daar doen we alle lichte spullen in om wat ruimte te krijgen in de auto), die wel tegen een buitje regen kan, maar dit was een pittige. Onze auto was in ieder geval weer schoon, maar sommige slaapspullen nat. Je kunt niet alles hebben in het leven. Gelukkig is het mooi weer en kunnen we de boel op het gras en de picknickbank te drogen leggen. Het is hier trouwens wel wat koeler, zo rond de 20 graden. We zitten dan ook op 3000 meter hoogte. Het zal vanavond dan ook best wel wat gaan afkoelen. Gisteren hadden we overigens een temperatuurverschil van 38 graden! S ’morgens was het 5 en in de middag 42 graden, wat een verschil! Bij aankomst op de camping vroeg ik aan de host of er douches waren. Hij gaf aan van niet (wist ik eigenlijk al) maar hij vertelde dat we bij de haven konden douchen, maar he we kampeerden toch, dan hadden we geen douche nodig. Ik grapte nog of hij vond of ik stonk, maar hij gaf aan dat ik dat niet deed.

Toen de tenten stonden gingen we een kleine trail doen om naar de Brisslecones te gaan kijken. Dit zijn de oudste nog levende bomen op deze aardkloot. We hadden ze 5 jaar geleden al eens gezien en nu vond ik ze persoonlijk minder imposant. Wel konden we de Narrows in Zion zien liggen, daar waren we 5 jaar geleden nog. Persoonlijk vond ik dat een van de mooiste wandelingen. Terug naar de camping maakten we nog een kleine wandeling langs het meer waar Juul een stok vond. Daar wil hij een boog van maken. Daarna gingen we naar de marinehaven omdat we daar konden douchen. Wat kan een mens daar van opknappen! Momenteel doet ieder zijn eigen ding. Juul is bezig met de boog, Richard is bezig met het avondeten, Lars verzorgd het vuur, Jessie ligt in de tent uit te rusten, Fenna is in de auto een spelletje op haar mobiel aan het doen en ik typ het verslag. Zo is iedereen lekker bezig. Zo dadelijk zalm, spareribs en salade, maak ik jullie al een beetje jaloers??